Anadolu’nun her yerinde var olan ot kültürü Ege’de bir başkadır. Yenilebilir otlarla etlisinden salatasına, mezesinden böreğine, sarmasına kadar sayısız yemek hazırlanır. İzmir’in bahar mutfağı ağırlıklı olarak otların etrafında şekillenir. Yeşilin her tonuna, acının, tatlının, ekşinin, baharlının her aromasına sahip olan bu otlar kucak dolusu taşınıp mutfakları şenlendirir.

İzmirlilerin başının tacı olan şevket-i bostan hem evlerde hem de şehrin lezzet kimliğini taşıyan lokantalarda çeşit çeşit karşımıza çıkar. Tok bir lezzete sahiptir. İzmirliler yapraklarından çok kök kısımlarını yemeyi tercih eder. Artık sadece İzmir değil bu değerli otu başka büyük şehirlerin lokantalarında da görmeye başladık.

Arapsaçı ise yine etli yemeği ve birçok otun karışımıyla hazırlanan salatası ile İzmirlilerin sofrasında yer alır. Dalları dereotuna benzer ancak; anasonu andıran bir aromaya sahiptir. Deniz ürünleriyle de çok lezzetli olur. Özellikle levreğe çok yakışır.

Ebegümecinin sarması, börek harcı, haşlaması İzmirliler tarafından çokça yapılır. Elbette sadece bu üç ot değil, körmen, iğnelik, tilkişen, dağlama, radika, turp otu, hardal otu ve ısırgan. Liste böyle uzar gider aslında. İzmirlilerin bahar sofralarını otların binbir hali süsler. Tazeliği, hafifliği de cabası.

Sadece otlar mı değil elbette. Bir de harika bir meyvenin, bademin ham hali var ki o da çağla. Hafif ekşimsi tadı, çıtır çıtır dokusu ile hem yemeği hem de salatası yapılan nefis bir meyve. Yabani otlarla yapılan salatalara da eklenir limon suyu yerine. Verdiği ekşilik inanılmaz güzel. Limon gibi keskin olmayan bu ekşilik otların acılığı veya tatlılığını çok iyi dengeler.

Ve enginar. İzmir’in simge sebzelerinden biri olan enginar bu mevsimde baş köşede yer alıyor. Kuzu etlisi, dolması ve kızartması. Ve daha birçok çeşidi ile hem evlerde hem de lokantalarda bolca pişiriliyor.