Bir şehri anlamanın en güzel yollarından biri adım adım gezmektir. Mahallelerinin kokusunu, rengini hissetmeye çalışmaktır.

Şehrin kimliğidir mahalleler. Kendine has çizgileri vardır. Görünmeyen çizgiler üzerine konumlanan esnaflar, mahallelerin kültürünü, ruhunu en iyi anlatan simgelerdir. Esnafın birliği, dirliği, lokantası ifadeleri ne kadar da gerçek olduklarını gösterir. Bu yazıda esnafların lokantalarına yani onların yemeklerini yiyip birbirleriyle selamlaştıkları, hal-hatır sordukları yerlere bir bakacağız.

Esnaf lokantası tanımı Anadolu’nun hangi köşesine giderseniz gidin karşınıza çıkar. Özünde, o mahallenin esnafını doyurmak için açılmıştır. Her gün aynı müşteriyi memnun etmek onlar için zor olsa gerek. En taze ve en lezzetli yemekleri yapmak zorundadırlar. Sabahın erken saatlerinden başlayan hazırlıklar öğleye varınca tamamlanmış olur. Sıcacık yemekler tezgâhta sıralıdır artık. Günün menüsü mevsime göre şekillenir. Pazarda, çarşıda ne varsa tencerede de o görülür. Yemek tezgâhları bu nedenle rengarenktir. Çorbasından dolmasına, etli yemeğinden pilavlarına, salatalarına birçok yemek taptazedir. Esnaf lokantaları, müşterisi kadar yemek hazırlar. Bitti mi biter. Ama sevilen bir yemeği takip edip de yemek saatinin öncesinde ayırtmak da hoş olur doğrusu. Ne de olsa kaçırılmayacak bir tattır.

Esnaf lokantaları şehri, mahalleyi, oranın mutfağını, yemeklerini, ruhunu, adabını kısacası her şeyini anlatırken mutfak kültürüne de sayısız değerler katar. Usulünce pişirilen yemekler geçmişi geleceğe taşır aslında.